Έπεσε σαν κεραυνός στη γειτονιά μας το μαντάτο. Ακούστηκε παράξενο, ήταν ξαφνικό, απίστευτο, μα δυστυχώς ήταν αληθινό. Έπειτα από σύντομη (2 μηνών) ασθένεια έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στα 74 χρόνια του.
Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, ήρθε στην Αθήνα με τη σύζυγό του Ευαγγελία Αγοραστή, μετανάστες το 1965 με τους διωγμούς και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Πόλης. Δύσκολα χρόνια, μπήκε στον αγώνα της καινούριας του ζωής, χωρίς η πολιτεία να του χορηγεί την ελληνική υπηκοότητα που την απέκτησε έπειτα από 17 χρόνια, το 1982, μες την ΑΛΛΑΓΗ της πολιτικής κατάστασης. Βαθιά δημοκρατικός και ανήσυχο πνεύμα αγωνίστηκε μέσα από διάφορους φορείς για μια καλύτερη ζωή για το κοινωνικό σύνολο.- Ήταν στέλεχος της κομματικής οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Αμπελοκήπων. Συνδικαλιστής στο χώρο δουλειάς του στο Νοσοκομείο Παίδων. Μέλος διαφόρων επιτροπών του 7ου Δημοτικού Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων όπως Σχολικές Επιτροπές πρασίνου, καθαριότητας κλπ. Τελευταία μέχρι το θάνατό του ήταν αντιπρόεδρος της Λέσχης Φιλίας Ελληνορώσων δημοτικής παράταξης. Μέλος Συμβουλίου Γειτονιάς. Ήταν δύο φορές υποψήφιος Διαμερισματικός Σύμβουλος 7ου Διαμερίσματος (2002, 2006). Δραστήριο μέλος του Συλλόγου μας και πολλά χρόνια μέλος του ΔΣ και αντιπρόεδρος. Μέλος της Επιτροπής Αγώνα και της ΣΕ Άνω Αμπελοκήπων για το Μητροπολιτικό Πάρκο ΓΟΥΔΗ. Μέσα απ' αυτά τα μετερίζια ο Μιχάλης έδινε όλο τον εαυτό του αδιάκοπα και ακούραστα για ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, τα κοινωνικά δικαιώματα βάζοντας το δικό του λιθαράκι στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Έφυγε σε μια δύσκολη και κρίσιμη εποχή που είχε ακόμη πολλά να δώσει. Όσοι τον γνωρίσαμε και συμπορευτήκαμε μαζί του θα θυμόμαστε πάντα τον ανιδιοτελή αγωνιστή, τον καλό φίλο, τον ακέραιο άνθρωπο. Ο Μιχάλης θα ζει πάντα στις καρδιές μας και θα συνεχίσουμε τον αγώνα που εκείνος μαζί μας έδινε μέχρι την τελική μας δικαίωση.
Θ. Κατσούλης